Wine Glossary

ერთუჯრედიანი მიკროორგანიზმები, რომლებიც ყურძნის კანზე ბინადრობს, სწრაფად მრავლდება ტკბილ ხსნარში და იწვევს დუღილს. ეს მოქმედება პასტერის გამოვლენილია. კარგი დუღილი მიდის 25-28 გრადუსზე. ამ ტემპერატურაზე საფუარის მიკროორგანიზმები უფრო აქტიურნი არიან. დუღილის პროცესი შაქარს შლის ალკოჰოლად. გარდა ამისა ხელს უყობს ამინომჟავის, გლიცერინის, ეთეროვანი ნივთიერებების წარმოქმნას, რაც ღვინოს აძლევს მისთვის დამახასიათებელ არომატს. ზოგი მეღვინე თავად უმატებს საფუარს ღვინომასალაში, რათა ხელი შეუწყონ მის დადუღებას.

გაფუჭებული საცობის უსიამოვნო სუნისა და გემოს შეწოვა ღვინის მიერ, რაც გამოწვეულია საცობში დაბუდებული ბაქტერიებით. ხარისხიანი საცობის მწარმოებლები სპეციალურად ამუშავებენ საცობებს, რათა ღვინის მიერ საცობის გემოს შეწოვის საშიშროება მინიმუმამდე დაიყვანონ. სამწუხაროდ, თორმეტიდან ერთ ბოთლს მაინც ექნება საცობის გემო. ამიტომაა, რომ ბოლო წლებში გამოიცდებოდა ღვინის ბოთლების ალტერნატიული სინთეტიკური საცობები, მაგრამ ტრადიციონალისტები მათ წინააღმდეგ წავიდნენ. ღვინისთვის საუკეთესოა საფარებელი, რომელიც არ უშვებს ჰაერს ბოთლში.

ყურძნის ტიპი საკუთარი სპეციფიური (განსაკუთრებული) მახასიატებლებით. ყურძნის ყველა ჯიში ერთიდაიგივე სახეობას მიეკუთვნება: Vitis vinifrea-ს.
 

 წლების განმავლობაში ენოლოგები იბრძვიან სელექცირებული საფუარის შექმნაზე. საქმე ეხება საფუარს, რომელიც ბუნებრივად მრავლდება ლაბორატორიაში, იყიდება მშრალი სახით. მისი დამატება ხელს უწყობს საფუარის ნაკლულობის შევსებას და დადუღებას აადვილებს.

კასრის დაცარიელება, რათა მოხდეს ღვინისა და ჭაჭის განცალკევება.

ეს თვისება შეიძლება წარმოადგენდეს როგორც ცუდი ღვინისათვის დამახასიათებელ უსიამოვნო შეგრძნებას, ასევე ჯერ განუვითარებელ არომატებს, რომლიებიც ღვინის დაძველებასთან ერთად შესაძლოა მდიდარ და წარმტაც გემოდ გადაიქცეს. არ უნდა აგვერიოს ტანინების გემოში.

ღვინის დაძველების სტადია, როცა მისი ყველა მახასიათებელი თვისება სრულყოფილ სახეს იღებს.

ტანინების სიჭარბით გამოწვეული მქლერტავი გემო, რომელიც შეიძლება გაქრეს ღვინის დაძველების შემდეგ. დეგუსტაციების დროს გამოიყენება როგორც ტანინიანის სინონიმი.

ღვინის შენახვა მოითხოვს, რომ შესანახ ადგილას იყოს არაუმეტეს 80% სინოტივისა. ჭარბი სინოტივე ხელს უწყობს ობის წარმოქმნას, ზედმეტი სიმშრალე კი – საცობის გამოშრობას.